Imos a explicar diversas circunstancias que fan de San Sadurniño un lugar extrano á par que singular, no referente ás celebracións adicadas ós seus patróns.
A Igrexa chámase de Santa María a Maior, porque así foi o desexo de Fernán de Andrade que a reedificou no 1508 encargándolla a cinco capeláns. Así a seguiron chamando os franciscanos, ata que a partires, aproximadamente, de 1570, os dominicos comezaron a rexentala e a chamarlle a María baixo a advocación da Virxe do Rosario, e a denominar co Convento de San Sadurniño coma o do Rosario.
A parroquia está presidida pola imaxe da Virxe do Rosario, que durante anos saíu en procesión nas festas de Santa Isabel (celebradas pola data do calendario cristián antigo) confundida coma unha Santa Isabel, imaxe da que carece a parroquia, o mesmo que a imaxe do propio San Sadurniño, da que apenas queda memoria.
Di o proverbio latino que non hai nada baixo o sol. E o caso é que esto mesmo acontecía con San Sadurniño no ano de 1690. O seguinte documento, que se conserva no Arquivo do Reino de Galicia, déixanolo ben claro:
Xabier Martínez, Baleirado documental para unha historia de San Sadurniño
Fiesta de S. Saturnino
En esta feligresía no se ausado acerfiesta a S Saturnino por q como no ay () cesado solemnemente de la fiesta mas este año de 1690 se comenzó a celebrar, y se continue porque mas justo que basta ser la vocación de la feligresía de un memorial tiempo a esta parte = y q cae este sancto obispo y martir a 29 de nobiembre vigilia de S. Andrés La fiesta un domingo antes sea de abisar a los feligreses que cae aquel día, y que acudan a la missa maior – la qual se dirá de S. Saturnino con toda solemnidad, gloria, órgano, y credo; y se ara memoria de la vigilia de S. andres con las mas que hubiere, y se repicarán las campanas de parte de la noche antes a la mañana, y ala missa maior, y en fiesta se celebre de nra parte la fiesta como de patrón. A lo espiritual y divino
No hay comentarios:
Publicar un comentario